Mieczysław Bieniek

---

Życiorys

Wykształcenie

Mieczysław Bieniek jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, gdzie rozpoczął swoją edukację w 1969 roku, kończąc ją w 1973 roku. Następnie skorzystał z możliwości podjęcia studiów dyplomowych w Akademii Wychowania Fizycznego w 1990, a także ukończył studia podyplomowe w Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Wielkiej Brytanii, co miało miejsce w 1995 roku. Oprócz tego zrealizował program zarządzania zasobami obronnymi kraju w Monterey w USA, a także brał udział w wielu kursach o tematyce związanej ze strategiami obronności.

W zakresie umiejętności praktycznych, Mieczysław Bieniek jest instruktorem spadochronowym klasy mistrzowskiej, który na swoim koncie ma ponad 3760 skoków. Co ważne, uzyskał także uprawnienia instruktora spadochronowego w armiach amerykańskiej, belgijskiej, tureckiej, brytyjskiej i norweskiej.

Przebieg służby wojskowej

Po ukończeniu studiów rozpoczął swoją służbę zawodową w 7 batalionie rozpoznawczym, który działał w ramach 10 Dywizji Pancernej, obejmując w nim rolę dowódcy plutonu oraz instruktora spadochronowego. Równocześnie sprawował funkcję dowódcy kompanii specjalnej.

Od 1981 roku, po ukończeniu Akademii Sztuki Wojennej, kontynuował pełnienie służby w 6 Brygadzie Desantowo-Szturmowej, na różnych stanowiskach dowódczych oraz sztabowych. Jego kariera zawodowa obejmowała również udział w Polskim Kontyngencie Wojskowym Sił Pokojowych UNDOF w Syrii w latach 1990–1992, gdzie po powrocie objął odpowiedzialną rolę szefa wydziału ds. wizyt zagranicznych w Krakowskim Okręgu Wojskowym.

W kwietniu 1993 roku pełnił funkcję szefa logistyki w misji pokojowej ONZ na Saharze Zachodniej, a w marcu 1994 został wyznaczony na dowódcę 6 Brygady Desantowo-Szturmowej. Jego awans na stopień generała brygady miał miejsce w 1996 roku, podczas gdy w listopadzie tegoż roku był jednym z współtwórców 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej z siedzibą w Tomaszowie Mazowieckim.

W latach 1999–2002 Mieczysław Bieniek pracował jako szef Pionu Szkolenia i Ćwiczeń w Dowództwie Sojuszniczych Sil Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE). W 2002 r. objął stanowisko zastępcy dowódcy 3 Międzynarodowego Korpusu Armijnego z siedzibą w Turcji, co wiązało się z awansem na stopień generała dywizji. Jego działania w regionie stabilizacji w Iraku w pierwszej połowie 2004 roku to kolejny element bogatego w doświadczenia okresu kariery zawodowej.

Od lipca 2004 do 2007 roku przewodził 2 Korpusowi Zmechanizowanemu w Krakowie, gdzie został awansowany na stopień generała broni. W kolejnych latach, aż do 2014, zajmował różnorodne wysokie stanowiska, w tym zastępczy dowódca strategiczny NATO ds. transformacji. W dniu 3 lutego 2014 roku minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak pożegnał go z dniem zakończenia zawodowej służby wojskowej.

Mieczysław Bieniek jest także członkiem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego w Warszawie oraz w Waszyngtonie, gdzie pełnił rolę profesora wizytującego w Kolegium Obrony NATO w Rzymie oraz Narodowym Uniwersytecie Obrony w Waszyngtonie. Jako specjalista z zakresu wojsk powietrznodesantowych oraz sił specjalnych, Mieczysław Bieniek opublikował wiele książek i artykułów dotyczących bezpieczeństwa i obronności.

W swoim życiu osobistym jest również zaangażowany w działalność sportową oraz kulturalną, a także odznacza się aktywnością w różnych środowiskach społecznych. Ponadto, jest członkiem sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego „Wawel” w Krakowie oraz honorowym członkiem Bractwa Kurkowego w Krakowie. W ostatnich latach otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gminy Strzelce Opolskie.

W jego życie wkradły się również nieprzyjemne epizody, jak zatrzymanie w 2015 roku za jazdę pod wpływem alkoholu, gdzie alkomat wykazał 1,3 promila. Sąd nałożył na niego karę grzywny oraz zakaz prowadzenia pojazdów na okres jednego roku.

Pełnione stanowiska

W życiorysie Mieczysława Bieńka odzwierciedlony jest wieloletni, ważny wkład w struktury wojskowe zarówno w Polsce, jak i w międzynarodowych misjach pokojowych.

• W latach 1990–1991 pełnił funkcję zastępcy dowódcy oraz szefa grupy dowodzenia w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Syrii.
• Następnie, od 1991 do 1992 roku, objął stanowisko dowódcy tego kontyngentu.
• W 1993 roku pracował jako szef logistyki w Polskiej Misji Pokojowej ONZ operującej w Saharze Zachodniej.
• W latach 1994–1997 dowodził 6 Brygadą Powietrznodesantową, stacjonującą w Krakowie.
• W okresie 1998-1999 kierował Brygadą Nordycko-Polską Sił Stabilizacyjnych w Bośni i Hercegowinie.
• W 1999 roku został szefem Pionu Szkolenia i Ćwiczeń Kwatery Głównej Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE) w Mons.
• W 2002 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 3 Międzynarodowego Korpusu Armijnego NATO na terenie Turcji.
• Od stycznia do lipca 2004 roku sprawował funkcję dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku.
• W latach 2004–2007 był dowódcą 2 Korpusu Zmechanizowanego, pełniąc tę rolę przez pełne trzy lata.
• Od stycznia do lipca 2007 roku pełnił rolę doradcy Ministra Obrony Narodowej Afganistanu.
• 12 grudnia 2007 roku, po 38-letniej służbie wojskowej, gen. broni dr Mieczysław Bieniek zakończył aktywną służbę w Wojskach Lądowych, a ceremonia pożegnalna odbyła się w Dowództwie Wojsk Lądowych.
• W latach 2007–2009 był doradcą Ministra Obrony Narodowej w Polsce.
• 20 kwietnia 2009 roku objął stanowisko Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej.
• 29 września 2010 roku, oficjalnie objął funkcję wiceszefa w Sojuszniczym Dowództwie Transformacyjnym NATO w Norfolk, zastępując admirała Luciano Zappatę.
• 4 września 2013 roku zakończono jego funkcję jako zastępcy dowódcy strategicznego NATO.
• 31 stycznia 2014 roku oznaczał koniec 45-letniej służby w Siłach Zbrojnych RP.

Wszystkie te osiągnięcia podkreślają znaczenie Mieczysława Bieńka w obszarze obronności oraz jego oddanie służbie wojskowej.

Awanse

W karierze Mieczysława Bieńka można zauważyć imponujący ciąg awansów wojskowych, który świadczy o jego zaangażowaniu i umiejętnościach w służbie. Poniżej przedstawiamy jego akademicką ścieżkę awansów:

• podporucznik,
• porucznik,
• kapitan (1979),
• major,
• podpułkownik,
• pułkownik (1993),
• generał brygady (1996),
• generał dywizji (2002),
• generał broni (2004),
• generał (2010).

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Bieniek został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami i orderami, które świadczą o jego oddaniu oraz niezwykłych zasługach. Do najważniejszych z nich należą:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2004,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1999,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Gwiazda Afganistanu – 2014,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Odznaka Instruktora Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych,
• Odznaka pamiątkowa SG WP,
• Odznaka pamiątkowa 25 BKPow,
• Odznaka pamiątkowa 2 KZ,
• Odznaka honorowa „Husarz Polski” (nr 3) – 2005,
• Odznaka „Honoris Gratia” – 2007,
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku,
• Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria,
• Odznaka Instruktora Spadochronowego 1 Klasy – Bułgaria,
• Gran Cruz del Mérito Militar con distintivo blanco – Hiszpania, 2009,
• Bronze Star – Stany Zjednoczone,
• Master Army Parachutist Badge(inne języki) – Stany Zjednoczone,
• Military Free Fall Parachutist Badge(inne języki) – Stany Zjednoczone,
• Sojusznicza Odznaka Długoletniej Służby (Szövetségért Szolgálati Jel) – Węgry,
• Parachute Badge with Wings(inne języki) – Wielka Brytania,
• Medal NATO za misję SFOR,
• Medal ONZ za misję UNDOF (z cyfrą 4),
• Medal ONZ za misję MINURSO (z cyfrą 2).

Wszystkie te odznaczenia są dowodem na jego znaczące osiągnięcia oraz wkład w obronność kraju i międzynarodowe misje pokojowe.

---

Oceń: Mieczysław Bieniek

---