Grzegorz Królczyk

---

Biografia

Grzegorz Królczyk przyszedł na świat w 1978 roku w Krapkowicach. Po zakończeniu edukacji na poziomie podstawowym oraz średnim, a także dzięki sukcesowi, jakim był zdany egzamin maturalny, zdecydował się na podjęcie studiów na Wydziale Przyrodniczo-Technicznym Uniwersytetu Opolskiego. Ukończył je w 2003 roku, zdobywając tytuł magistra. Po zakończeniu edukacji rozpoczął karierę zawodową w różnych firmach produkcyjnych, zajmując się wieloma rolami, w tym kierownikiem działu konstrukcji i technologii, inżynierem produktu oraz dyrektorem ds. produkcji.

Do jego znaczących osiągnięć należy wdrożenie innowacyjnych pomp perystaltycznych, które znalazły zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak transport cieczy lepkich, opryskiwanie środków ochrony roślin oraz urządzenia ciśnieniowe używane w przemyśle chemicznym.

W roku 2005 Królczyk podjął pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Organizacji Procesów Wytwórczych na Wydziale Inżynierii Produkcji i Logistyki Politechniki Opolskiej, w roli asystenta. W 2011 roku uzyskał tam stopień doktora nauk technicznych na podstawie pracy dotyczącej „Oceny wybranych wskaźników stanu technologicznej warstwy wierzchniej po toczeniu stali duplex”, której promotorem był prof. Maksymilian Gajek. Wraz z uzyskanym stopniem awansował na adiunkta.

W 2015 roku, dzięki decyzji Rady Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania Politechniki Poznańskiej, przyznano mu stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie budowy i eksploatacji maszyn, na podstawie rozprawy dotyczącej „Fizycznych i geometrycznych charakterystyk Technologicznej Warstwy Wierzchniej w procesie skrawania stali Duplex”. W 2021 roku Królczyk uzyskał tytuł profesora.

Obecnie pracuje w Katedrze Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji na Wydziale Mechanicznym Politechniki Opolskiej. Jego odpowiedzialności w uczelni wzrosły, gdy w 2019 roku objął funkcję prorektora ds. badań i rozwoju, a od września 2020 roku prorektora ds. nauki i rozwoju.

Warto również wspomnieć, że Grzegorz Królczyk jest członkiem wielu organizacji naukowych, takich jak Komitet Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk, Międzynarodowe Towarzystwo Naukowe TEAM International Society (Technics, Education, Agriculture and Management) i opolski oddział Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (PTMTS).

Dorobek naukowy

Zainteresowania naukowe Grzegorza Królczyka skupiają się na analizie i doskonaleniu procesów produkcyjnych, a także na metrologii powierzchni oraz inżynierii powierzchni. Jego badania dotyczą zrównoważonej produkcji, postrzeganej jako kluczowe narzędzie do realizacji koncepcji społecznej odpowiedzialności w obszarze obróbki skrawaniem. Koncentruje się również na zagadnieniach związanych z metrologią powierzchni, która dostarcza cennych informacji o cechach stereometrycznych obrobionych powierzchni.

W swoich pracach badawczych Królczyk kładzie szczególny nacisk na metrologię bogatą w informacje, która odnosi się do wiedzy mającej na celu wykorzystanie informacji przemysłowych w celu udoskonalenia pomiarów związanych z kontrolą jakości produkowanych części oraz monitorowaniem procesów produkcyjnych. Jest autorem i kierownikiem projektu badawczego, który doprowadził do utworzenia laboratorium metrologii powierzchni na Politechnice Opolskiej.

W ramach funkcjonowania laboratorium, Królczyk zainicjował również powstanie międzynarodowej sieci naukowej, która obejmuje kilkudziesięciu naukowców z 17 różnych krajów. Dotychczas opublikował ponad 230 prac naukowych, a także 30 opracowań i zastosowań przemysłowych oraz 110 ekspertyz dla instytucji publicznych.

Kontrowersje

W roku 2024, Grzegorz Królczyk został oskarżony o angażowanie się w praktyki zwane „papermillingiem”, które polegają na wzajemnym cytowaniu w celu sztucznego podnoszenia wskaźnika indeksu Hirscha. Krytyka ta wyszła od Leonida Schneidera, który wskazał na nieetyczne aspekty takich działań.

Interesującym jest fakt, że według danych, Królczyk dysponuje znaczną liczbą cytatów, obsługując indeks Hirsch na poziomie 60. To stawia go w korzystnym świetle, zwłaszcza w porównaniu do niektórych wybitnych naukowców, jak na przykład laureat Nagrody Nobla, Roger Penrose, który osiągnął wynik 52 w tym samym wskaźniku.

---

Oceń: Grzegorz Królczyk

---