Hertha Pohl, urodzona w 1889 roku w Krapkowicach, to niemiecka pisarka, znana z głębokiego zrozumienia losów ludzi ubogich oraz osamotnionych. Jej twórczość, napisane w języku niemieckim książki, oferują czytelnikom wiele cennych elementów biograficznych, które zaciekawiają oraz skłaniają do refleksji.
Warto podkreślić, że Pohl wywodziła się z bardzo biednej rodziny, co miało znaczący wpływ na jej późniejsze życie. W rezultacie trudnych warunków życiowych, musiała opuszczać rodzinne strony w poszukiwaniu lepszego bytu. W jej wspomnieniach znajdujemy fragmenty dotyczące tego okresu, w których opisuje, jak bycie szwaczką w berlińskiej fabryce stało się koniecznością. Pracując w szybkim tempie, zaledwie chcąc zarobić 15 Marek tygodniowo, przetrwała trudne chwile.
W tłumaczeniu z języka niemieckiego tak wspomina pobyt poza domem rodzinnym: "Brakowało mi przyjaznej duszy. Krewni, u których mieszkałam, żyli w ubóstwie i dawali mi do zrozumienia, że skoro znalazłam pracę, to powinnam żyć na własną rękę. (...) Setki prześcieradeł i poduszek ozdabiałam, naszywając koronki."
Hertha Pohl niechętnie dzieliła się swoim życiem osobistym, preferując przelewanie myśli, problemów oraz marzeń na papier. Jej pisarska potrzeba była nie tylko formą samorefleksji, lecz także skutecznie łagodziła jej tęsknotę za Krapkowicami. To właśnie to przywiązanie do rodzinnych stron i ciężkie doświadczenia ukształtowały ją jako autorkę, która miewała wiele do przekazania światu poprzez swoje książki.
Inni o Herthcie
Warto przyjrzeć się opinii innych na temat Herthy Pohl, która przedstawia nie tylko jej osobowość, ale także kontekst jej życia, oznaczony bólem i wysiłkiem.
- A. Hayduk opisał ją jako biedną szwaczkę z Krapkowic, która, zanurzone w swoich myślach, milcząco słuchała otaczających ją dźwięków. Jej włosy były swobodnie splecione w tradycyjny górnośląski węzeł, a na głowie nosiła staroświecki kapelusik. Twarz miała pełną smutku i zgnębienia, a oczy spuszczone. Ręce, spracowane od ciężkiej pracy, spoczywały bezwładnie na kolanach.
- E. Laslowski wspomina o szczupłej i bladych kobietach, które stały obok niego. Była nieśmiała i małomówna, co sprawiło, że z trudem odkrywał jej historię. Mówiła o trudnych warunkach życia, o zubożeniu rodziców, które znacząco wpłynęło na jej życie; opisywała ciężką egzystencję szwaczki, pozbawioną radości.
- A. Bernard, z kolei, wyraził głębokie zainteresowanie powieścią „Tina Stawiks Ernte”, którą przeczytał jednym tchem. Przyznał, że jego uczucia były intensywne, a sama historia dziewczyny, która zmagała się z losem i była zniewolona przez trudności, ukazała się w przerażająco wyraźny sposób, zmuszając czytelników do refleksji.
Największe dzieła
– Noc żali – opowiadania górnośląskie z 1922 roku,
– Biedny lud – nowela z 1922 roku,
– Droga Martiny Förster – powieść z 1923 roku,
– Na ścieżkach życia – z 1927 roku,
– Kurtyna opada – z 1933 roku,
– Miłosierny Samarytanin z 1950 roku,
– Mnie to spotkało z 1954 roku.
W twórczości Herthy Pohl można dostrzec realistyczne podejście do opisywania ludzkich spostrzeżeń i emocji. Po wybuchu I wojny światowej zdecydowała się wrócić do Krapkowic, aby zaopiekować się swoją ciężko chorą matką. To miasto stało się jej miejscem, w którym czuła się najlepiej, jako że to właśnie tam znajdowała swoje rodzinne korzenie i nie chciała go nigdy opuszczać.
Przypisy
- Hertha Pohl: Opowiadania. Opole ; Łubowice: Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2011 r. ISBN 978-83-930417-1-8. Brak numerów stron w książce
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Graftmann | Małgorzata Osiej-Gadzina | Artur Klose | Andrzej Kałucki | Mariusz Urbanek | Natalia ZastępaOceń: Hertha Pohl