Parafia św. Mikołaja w Krapkowicach


Parafia św. Mikołaja w Krapkowicach to ważna instytucja religijna, która wchodzi w skład dekanatu Krapkowice. Należy ona do diecezji opolskiej oraz metropolii katowickiej, a jej działalność jest ukierunkowana na wszechstronną obsługę duchową swoich wiernych.

Stanowi istotny element lokalnej społeczności, przyciągając nie tylko wiernych, ale także osoby zainteresowane historią i tradycją regionu.

Historia parafii

W momencie, gdy Krapkowice uzyskały prawa miejskie w 1275 roku, rozpoczęto budowę kościoła na miejscu, gdzie wcześniej znajdowała się drewniana świątynia. Jest to element przekazu kulturalnego, ponieważ dokumenty kronikarskie nie potwierdzają tych wydarzeń. Wówczas mieszkańcy Krapkowic udawali się do kościoła w pobliskim Otmęcie.

Kościół parafialny został poświęcony świętemu Mikołajowi i do roku 1738 był częścią dekanatu głogóweckiego. Do parafii przynależały także pobliskie wsie: Żywocice, Pietnia oraz Steblów. Świątynia została zaprojektowana w stylu późnogotyckim, a jej konstrukcja była obronna, co podkreślało jej powiązania z pobliskim zamkiem. Na początku była to budowla dwunawowa. W prezbiterium można podziwiać kamienne sklepienia krzyżowo-żebrowe, które przetrwały z tego okresu.

Na przełomie XIV i XV wieku dokonano licznych modyfikacji. Powstała kaplica Różańcowa, która była ofiarowana Bogu Ojcu, Najświętszej Maryi Pannie oraz Trzem Królom, a później również Bożemu Ciału. Jej fundatorem był wójt Piotr Tymchin z Borzegniewu, a istnieje przypuszczenie, że on i jego żona znaleźli tam miejsce swojego spoczynku. Na zewnętrznej części budynku umocowano gargulec w kształcie wilka, pełniący funkcję wylotu rynny, a także umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą Chrystusa, jako symbol upamiętnienia Tysiąclecia Chrztu Polski.

Wraz ze wzrostem liczby wiernych, konieczne stało się przeprowadzenie przebudowy. W połowie XVI wieku kościół został rozszerzony od strony południowej poprzez dodanie trzeciej nawy oraz chóru. Rozbudowano także prezbiterium, a w północnej nawie powstała loża kolatorska – specjalne miejsce dla fundatorów, położona na piętrze i otwarta na wnętrze kościoła, z bezpośrednim dostępem do zakrystii. Przebudowę zainicjował rycerz Hans von Redern, co udokumentowane jest zarówno jego nagrobkiem, jak i godłem oraz ołtarzem rodzinnym von Redernów, na który wpływ miała również dekoracja antepedium z umieszczonymi tam postaciami aniołków.

6 czerwca 1722 roku w Krapkowicach wybuchł potężny pożar, który zniszczył nie tylko kościół, ale również plebanię. W tym czasie proboszczem był ks. Franciszek Major; to dzięki jego staraniom oraz wsparciu zamożnych rodzin i innych fundatorów, w ciągu kolejnych 16 lat zdołano odbudować świątynię, przywracając jej pierwotny wystrój. W 1738 roku kardynał Sinzendorf ustanowił dekanat krapkowicki, który objął Krapkowice, Otmęt oraz kilka innych wsi.

Aby uatrakcyjnić kaplicę pod wezwaniem NMP, w 1882 roku do jej okien wstawione zostały witraże z przedstawieniem św. Dominika i św. Henryka. Natomiast w 1896 roku kościół przeszedł istotną renowację, podczas której zmieniono jego wejście, a także ławki oraz stacje Drogi Krzyżowej. Zlikwidowane trzy ołtarze, a nowy ołtarz główny został zakupiony dzięki fundacji Rudolfa Halmy. Również część funduszy przeznaczonych na zakup stacji Drogi Krzyżowej podarowała Anna Cebulla. W 1901 roku do wnętrza wkomponowano figury czterech Ewangelistów, będące darem księżnej Frideriece von Haugwitz.

W czasach I wojny światowej miasto i parafia nie zostały poważnie dotknięte przez działania wojenne. W okresie kulturkampfu oraz podczas rządów hitlerowskich działalność kościoła uległa znacznemu ograniczeniu. W czasie II wojny światowej dzwony zostały skonfiskowane na cele wojenne. Dopiero w 1949 roku ks. Wacław Schenk, który administrował parafią w czasie poważnej choroby ks. proboszcza Tobiasa, sprowadził nowe dzwony. Jego okres proboszczowania był krótki i trwał zaledwie półtora roku.

Pod koniec II wojny światowej, podczas walk o Krapkowice, wystrzał artyleryjski naruszył barokową kopułę wieży, której rekonstrukcja nastąpiła dzięki staraniom ks. Edgara Loch, zakończonej sukcesem 13 września 1990 roku. Kościół parafialny zawdzięcza wiele ks. Pawłowi Tobiasowi, który był znaczącą postacią w jego historii. W 1909 roku dokonano elektryfikacji, a następnie przeprowadzono renowację kościoła w 1932 roku oraz kolejny remont w 1945 roku.

Dobrym gospodarzem był również ks. Stanisław Niesporek, który podjął się tynkowania kościoła i plebanii oraz innych budynków gospodarczych. Ufundował kaplice poświęcone św. Marii Goretti i św. Judzie Tadeuszowi oraz nadał nowy kształt prezbiterium. Inicjował też wymianę drzwi kościelnych oraz granitowe wyłożenie przedsionka i części frontalnej plebanii. Sprowadził witraż Matki Boskiej Różańcowej i zorganizował drugą zakrystię. W jego kadencji udało się również wywalczyć przestrzeń na salki parafialne i ich umeblowanie, a on sam był wieloletnim dziekanem dekanatu krapkowickiego.

Od lipca 2015 roku proboszczem parafii jest ks. Krzysztof Pustelak, który kontynuuje tradycje i dbałość o świątynię, z pozytywnym wpływem na społeczność lokalną.

Przypisy

  1. Parafia Świętego Mikołaja. oficjalna strona parafii. [dostęp 31.05.2016 r.]

Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":

Unia Krapkowice | Krapkowice (stacja kolejowa) | Otmęt | Cmentarz żydowski w Krapkowicach

Oceń: Parafia św. Mikołaja w Krapkowicach

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:17